دستهای کوچک آرشیدا
آرشیدای من گیسوان مخملیت را مینوازم و میبوسم . وآن دو قرص ماه سیاه که در روشنی روزچشمهایت میدرخشند آنگاه که ملتمسانه مرا مینگری ومن با دستان بسته فقط اشک میریزم و میریزم و میریزم و.... دستهای کوچکت را به دستان بزرگ و توانمند خدا و شش ماهه ء ابا عبداله(ع)میسپارم انکس که تو رامهربانانه در آغوش من گذاشت به من باز خواهد گرداند و من این را میدانم و مصرانه به این معتقدم
نویسنده :
کیمیا
11:44